Ikona Bizantyjska Częstochowska Matka Boża

Według tradycji ikona Częstochowskiej Bogurodzicy została napisana przez apostoła Łukasza. Aż do czasu zburzenia Jerozolimy ukrywano ją w jaskini. W 326 r. po odnalezieniu przez cesarzową Helenę Krzyża, na którym został ukrzyżowany Jezus Chrystus, ikona trafiła w podziękowaniu do jej rąk. Umieściła ją w kaplicy i tam zasłynęła cudami. Później podróżowała ona do różnych miejsc, aż trafiła na Ruś. Tam w zamku w Bełzie znów objawiła się jako cudotwórcza ikona i od tej miejscowości pochodzi jej pierwotna nazwa (Bełżskaja). W XIV wieku na zamek napadli Tatarzy i cudowną ikonę trafiła strzała. Z rany Bogurodzicy poleciała krew. Następnie ikona przebywała we Lwowie i zamierzano umieścić ją w Opolu, gdzie miało być spokojniej, jednak w drodze do Opola konie stanęły w Częstochowie i nie chciały ruszyć z miejsca. Uznano to za znak Boży i zostawiono ją w tym mieście. W XV wieku chciano ograbić m.in. ikonę i ją wywieźć. I tym razem Bogurodzica nie pozwoliła na to. Pocięto ikonę szablą na trzy części. W późniejszych latach próbowano odrestaurować i odwzorować pierwotny wizerunek ikony. Jasna Góra stała się miejscem kultu nie tylko dla wiernych, ale i dla całego Królestwa Polskiego. Do dzisiaj znajduje się ona w klasztorze na Jasnej Górze.